“Als ik heel erg mijn best doe op school, zijn mama en papa tevreden en trots op mij”
“Als ik mijn bord leegeet, is er geen gezeur”
“Mijn ouders hebben het al zo moeilijk, dus ga ik zo flink, lief, braaf mogelijk zijn”

In de eerste jaren van ons leven vormen zich honderden overtuigingen, voortkomend uit gedachten die we keer op keer herhalen. Velen van deze overtuigingen draaien om hoe we ons dienen te gedragen om aan de verwachtingen van anderen te voldoen. Het is als het ware alsof ons brein hierop is geprogrammeerd. Maar waarom eigenlijk? Als kind zijn we aanvankelijk afhankelijk van anderen, vooral van onze ouders, om te overleven.

Zelfs in extreme omstandigheden, zoals mishandeling en misbruik, blijven we afhankelijk van onze ouders. We kunnen niet zomaar weglopen uit deze moeilijke, pijnlijke situaties. Om te kunnen overleven in dit soort omstandigheden, zoekt ons kinderbrein voortdurend naar verklaringen en “redenen” waarom dit ons overkomt: “het is mijn schuld”, “ik ben een slecht kind”… We ontwikkelen het idee dat we niet aan de verwachtingen van onze ouders voldoen. Dit idee blijven we herhalen, hoewel je als kind natuurlijk nooit de schuldige bent.

Met andere woorden, deze overtuigingen zijn mechanismen om te overleven. Maar ze hebben grote gevolgen voor ons latere leven. Welke gevolgen dat zijn en hoe we met deze overtuigingen en mogelijke microtrauma’s kunnen omgaan, leg ik uit in deze blog.

Van gedachten naar diepgewortelde overtuigingen
Gedachten zijn natuurlijk nuttig, maar wanneer we ze herhaaldelijk herhalen, worden ze diepgewortelde overtuigingen die stevig verankerd raken in ons brein. Hierdoor ontstaan “neuronale paden” die een soort “blauwdruk” vormen waaraan we al onze latere ervaringen toetsen. Hier schuilt een valkuil, want hoewel sommige overtuigingen nuttig zijn voor een kind, verliezen ze hun nut als we volwassen worden en niet langer afhankelijk zijn van anderen om te overleven.

Met andere woorden, we kunnen nu bewust keuzes maken. Maar door jarenlange herhaling zitten deze overtuigingen als het ware diep verankerd in ons system. Met alle gevolgen van dien.

De gevolgen? Van perfectionisme tot pleasen
Het streven om altijd aan verwachtingen te voldoen en het idee dat “goed niet goed genoeg is”, leidt vaak tot perfectionisme en het voortdurend overschrijden van onze eigen grenzen. We worden meesters in pleasen, gericht op het tevredenstellen van anderen, terwijl we onszelf verwaarlozen. Het streven om iedereen tevreden te stellen is echter een onmogelijke opgave.

Wanneer we hier niet op tijd mee aan de slag gaan, liggen problemen zoals een burn-out op de loer. En dat brengt ons nog verder van ons doel.

Maar er is goed nieuws: je kunt het tij keren.
Als je je bewust wilt worden van je gedachten, overtuigingen en patronen en terug wilt keren naar de persoon die je diep van binnen eigenlijk bent, ben ik wellicht degene die jou daarbij kan helpen.

Tijdens een traject gaan we kijken naar jouw overlevingsmechanismes en angsten, maar -nog mooier- je gaat vooral ontdekken waar jouw weg naar groei ligt. Je gaat andere keuzes maken en nieuwe neurale paden ontwikkelen. En dit alles op een heel eenvoudige manier en in slechts 7 weken!

Is dit wat je wilt en ben je nieuwsgierig naar wat ik voor jou zou kunnen betekenen? Maak dan hier een afspraak voor een GRATIS inzicht-sessie. Je hebt maar één leven, het zou zonde zijn als je niet 100% voor het beste leven gaat.

Wat is angst en hoe ga je er mee om? 

Graag leg ik je een paar feiten uit over angst.
Allereerst kan ik je uit eigen ervaring zeggen dat angst voor mij nooit een goede raadgever is geweest !

Angst overvalt ons allemaal wel eens.
Wat is angst precies en hoe kun je daar nu het beste mee omgaan?

In mijn leven gingen de tegenslagen bijna altijd gepaard met angst.
Als angst zich bij me aandiende dan was het net of ik geen controle meer had over mijn eigen denken maar ook geen controle had over mijn eigen lichaam. Alsof het automatisch werd aangestuurd. Wellicht herken je dit.

Automatisch reageren op angst is een natuurlijke reactie. Dat krijg je gratis en voor niks bij je geboorte. Als je jezelf nog niet zo goed kent op dit vlak dan wordt jouw reactie dus automatisch aangestuurd.
Maar de vraag is, wil je dat?

Persoonlijk kwam ik er achteraf achter dat mijn reacties soms helemaal niet terecht waren. Ik kreeg last van doemdenken en van daaruit vaak verkeerde beslissingen die ervoor zorgden dat ik mij nog slechter ging voelen en die verkeerde beslissingen maakten dat ik de verkeerde handelingen verrichtte.

Dat was ik op een dag zo zat dat ik mij hierin ben gaan verdiepen en mezelf heb getraind, net zo lang totdat angst de touwtjes niet meer in handen had maar IK in charge was.

Zo’n primaire reactie heeft mij overigens bij een fysieke bedreiging wel eens geholpen. Zo weet ik van mezelf dat ik mij keihard verdedig als ik fysiek word lastiggevallen. Jaren geleden werd ik op een warme zomeravond tijdens een telefoongesprek dat ik een telefooncel voerde door iemand aangerand. Mijn primaire reactie was dat ik met de hoorn zo hard als ik kon op de man begon in te slaan en daarbij – naar alle waarschijnlijkheid - zijn kaak had gebroken en dat hij afdroop.
Dat was mijn primaire reactie en maar goed ook want als ik eerst in alle rust had nagedacht dan had deze man gewoon zijn gang kunnen gaan.

Een reactie op angst kan overigens ook te maken hebben met een vervelende ervaring die al eens heeft plaatsgevonden. In dit geval ben je al gekleurd. Ik weet uit ervaring dat het niet altijd op dezelfde manier hoeft uit te pakken dus ook dan laat ik mij niet verleiden door angst.

Hoe neem jij de regie in handen?
Even een klein stukje theorie.

Angst ontstaat meestal doordat je ergens van schrikt. 
Die schrik zorgt voor het onbekende. 
En het onbekende zorgt ervoor dat je onzeker bent over wat er komen gaat, dus hetgeen in de toekomst ligt. Door die schrikreactie komen er emoties vrij en die emoties worden door een klein deel in de hersenen, de amygdala, herkend en die gaat het tijdelijk van je overnemen.

De amygdala gaat voor jou bepalen welke actie er wordt ondernomen zonder tussenkomt van jouw overwogen mening. Dit kan een handeling maar ook een gedachte zijn. Positief of negatief. Helaas zijn ze vaak negatief wat maakt dat er een circuit aan vreselijke gedachten (doemdenken) ontstaat.

De kunst op zo’n moment is om de regie terug te pakken van die amygdala en dat is helemaal niet zo moeilijk en je wordt er beter in naarmate je het oefent.

Maar hoe doe je dat nu?
Dit doe je door heel simpelweg jezelf bewust terug te fluiten. Is dat het nou hoor ik je denken. Ja zo simpel is het.

Door dit te doen creëer je van een onbewuste, automatisch aangestuurde primaire reactie, een bewust moment waarin JIJ de regie terugneemt. Als hulpmiddel om ervoor te zorgen dat ook je lichaam rustig kan worden kan je bijvoorbeeld tot 10 tellen. Het mooiste is als je naar buiten kan en daar 10x rustig  diep ademhaalt. Heerlijk, de natuur maakt mij altijd rustig.

In zo’n pauze-moment is er even rust en krijg jij de kans om de controle terug te nemen.
Soms kom je meteen tot een oplossing maar als de impact groot is kan dat natuurlijk niet altijd maar het zorgt er wel voor dat je in zo’n moment beter kunt bepalen wat voor jou in het moment en van daaruit de meest logische stap zal zijn.
En dat is wat het verschil maakt!
Oorzaak en gevolg.

Overigens kun je dit op ieder moment van de dag doen, ook als het niet om angst gaat maar om ergens een juiste beslissing in te nemen. In rust kun je namelijk ook veel beter naar je intuïtie luisteren en die is altijd glashelder.

Ben jij een gegijzelde van je eigen hoofd?